Jak powstają żylaki na nogach?

Żylaki na nogach to problem nie tylko natury estetycznej, którego nie powinno się bagatelizować. Niepodjęcie leczenia może prowadzić do groźnych powikłań takich jak zakrzepowe zapalenie żył, owrzodzenia żylne podudzi lub zatorowość płucna. Dowiedz się, jak wygląda powstawanie żylaków oraz kiedy zgłosić się do lekarza.

Żylaki nóg – skąd się biorą?

Żylaki na nogach to trwale poszerzone żyły powierzchowne w postaci wężowatych sznurów, splotów lub kłębów, cechujące się balonowymi uwypukleniami. Dotyczy to przede wszystkim żył powierzchownych: odpiszczelowej i odstrzałkowej, a także ich odgałęzień. Wyróżnia się żylaki pierwotne, których etiologia nie jest do końca znana oraz żylaki wtórne będące konsekwencją zapalenia, urazu żył powierzchownych lub powikłaniem niewydolności żył głębokich, przeszywających albo przetok tętniczo-żylnych¹.

Powstawanie żylaków kończyn dolnych

Rozszerzone żyły układu powierzchniowego to oznaka przeciążenia naczyń położonych głębiej. Mechanizm powstawania żylaków jest dość prosty: dochodzi do spiętrzenia i cofnięcia się krwi poprzez żyły przeszywające do żył powierzchniowych. Żyły powierzchniowe nie są anatomiczne przystosowane do przyjęcia dodatkowej porcji płynu, przez co się poszerzają. Czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia żylaków jest długotrwałe przebywanie w pozycji stojącej lub siedzącej¹.

Żylaki kończyn dolnych – kiedy zgłosić się do lekarza?

Wskazaniem do umówienia wizyty u lekarza są takie objawy jak²:

• duże obrzęki,
• bóle nóg utrudniające chodzenie,
• zmiany zapalne,
• przebarwienia skóry,
• zaczerwienienie,
• krwawienie z żylaka.

Do natychmiastowej konsultacji lekarskiej powinno skłonić pojawienie się objawów sugerujących zapalenie żyły: silny ból oraz bolesne, napięte stwardnienie na przebiegu żylaka przypominające napięty sznur².

Co na żylaki nóg? Leki na żylaki

Istotną rolę w terapii żylaków kończyn dolnych odgrywa leczenie farmakologiczne z zastosowaniem leków flebotropowych. Dzieli się je na preparaty pochodzenia roślinnego oraz syntetycznego. Benzopireny pochodzenia roślinnego to przede wszystkim kumaryna, natomiast półsyntetycznym benzopirenem jest diosmina, hesperdyna i rutyna¹.

Żel na żylaki

Niektóre tabletki na żylaki mogą być na receptę, wtedy chcąc je wykupić, nie obejdzie się bez wizyty u lekarza. Jako uzupełnienie leczenia można używać dostępny bez recepty żel, maść na żylaki lub dowolny inny produkt do stosowania miejscowego. Szybką ulgę dla nóg z uczuciem ciężkości oraz ze skórą skłonną do pajączków naczyniowych i rozszerzonych lub kruchych naczynek przynosi Diosminex Żel³.

Diosminex Żel zawiera diosminę, kompleks flawonoidów oraz mentol zapewniający przyjemny efekt chłodzenia. Produkt ten wykazuje szerokie spektrum działania: zmniejsza uczucie zmęczenia, napięcia i ciężkości nóg, a także widoczność pajączków naczyniowych, ponadto zapewnia natychmiastowe uczucie chłodzenia i odprężenia skóry nóg oraz poprawia estetykę i wygląd skóry nóg³.

Leczenie żylaków – jak wygląda?

Podejście do terapii żylaków kończyn dolnych w dużej mierze zależy od stopnia zaawansowania choroby i stopnia nasilenia występujących zmian. Proponuje się różne metody leczenia żylaków kończyn dolnych, które dla uzyskania możliwie najlepszych efektów powinno się stosować jednocześnie.

Leczenie zachowawcze żylaków obejmuje takie sposoby jak⁴:

• kompresjoterapia (terapia uciskowa) – obejmuje noszenie na nogach wyrobów uciskowych takich jak pończochy uciskowe i rajstopy uciskowe, przy czym stopień ucisku powinien być dobrany stosownie do dolegliwości;
• leczenie chirurgiczne – to inaczej usuwanie żylaków. Najczęściej stosowane metody zabiegowe to skleroterapia i laserowe usuwanie pajączków;
• operacja żylaków metodą klasyczną (stripping).

Bibliografia:

1. Bodio M., Szymańska-Pomorska G., Pytel A., Żylaki kończyn dolnych, Gerontologia Współczesna 4/2014, vol. 2, 185-189.
2. Frołow M., Żylaki, Medycyna Praktyczna, 2017.
3. Witryna: https://diosminex.pl/diosminex-zel/ (dostęp: 2021.11.15).
4. Marona, Kornobis A., Patofizjologia rozwoju żylaków oraz wybrane metody ich leczenia – aktualny stan wiedzy, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Tom 65 · nr 2 · 2009, 88-92.